Mijn afspraak op 20 maar bij de neuroloog in het Erasmus MC in Rotterdam ging zoals een controle gaat. Zij deed wat testjes zodat ze de spierkracht kon checken. Deze afspraak gaf zij ook aan akkoord te zijn met ons IVF traject en groen licht te geven. Dit zou doorgegeven worden aan het UMCG.
Sinds 8 april ben ik in overleg met een bedrijfsarts en personeelszaken gemiddeld 9 uur per week minder gaan werken. Nu werk ik nog de maandag, dinsdag en donderdag. Dit geeft mij gelukkig een stuk meer rust en ook meer mogelijkheden om nog dingen te ondernemen. Voorheen stonden mijn dagen vooral in het teken van werken en slapen.
Op 16 april werd ik op de afdeling Anesthesie in het UMCG verwacht. Hier zou besproken worden hoe de eicelpunctie zou verlopen. Hier was ik een beetje nerveus voor omdat ik bang was een ruggenprik te krijgen als verdoving. De afspraak begon bij een verpleegkundige die mijn gewicht, lengte en bloedruk heeft gemeten.
Hierna werd ik uit de wachtkamer geroepen door de anethesist. Ik had een heel goed gevoel bij haar. Ik was direct op mijn gemak. Ze liep de planning van die dag door. Wat belangrijk is, is dat ik 2 uur van tevoren niets meer eet en drink. Als ik dit wel doe, kan dit een longontsteking veroorzaken en dat is in mijn geval gevaarlijk. Ik zal eerst op een voorbereidende kamer terecht komen. Hier zal ik al in de juiste positie moeten liggen. Zodra de voorbereiding gedaan is en het infuus in mijn hand geplaatst is wordt ik naar de operatiekamer gebracht. Hier zal de behandeling plaatsvinden. Dit is een kortdurende ingreep waarbij de eicellen uit de eierstokken gezogen worden. Daarna zullen de eitjes in het laboratorium bevrucht worden door zaadcellen van Gerald. De anesthesist vertelde ook dat ik een roesje zou krijgen. Dit betekent dat ik gewoon bij bewustzijn ben maar zij mij met morfine verdoven tot ik oké ben en (hoe ver dat mogelijk is) ontspannen. De anesthesist zal er bij de behandeling bij zijn en richt zich volledig op mijn welzijn en het eventueel toedienen van extra morfine. Ook zal ik plakkers krijgen op mijn borst en houden ze mijn organen in de gaten via montioren. Na de behandeling die naar verwachting ongeveer 10 minuten duurt, wordt ik naar de uitslaapkamer gebracht. Dit is een kamer waar je niet alleen ligt en kan rusten en ontspannen. Hier wordt iedereen nog in de gaten gehouden. Er wordt vooraf geadviseerd een tablet en een tijdschriftje mee te nemen zodat je je niet verveelt. De verwachting is dat je hier wel een paar uur verblijft. Wat ik het meest vervelend vind en waar ik tegen op kijk is dat ik alles daar alleen moet doorstaan en deze dag alleen ben. Na de uitslaapkamer is Gerald ook welkom en kunnen wij samen zijn tot we naar huis mogen. In sommige gevallen, dit komt bijna niet voor, moet je een nacht in het ziekenhuis slapen.
Na deze afspraak had ik een fijn gevoel. Mijn gevoel zei 'dit komt wel goed'.
Nu was het afwachen tot de volgende afspraak. Het ophalen van de hormoonbehandeling, prikinstructie en de eerste prik op 25 april, ook in het UMCG.
Van tevoren had ik een fancy koeltas gekocht voor het vervoeren van de medicijnen. Als het dan toch allemaal moet laten we het dan maar zo 'leuk' mogelijk maken. De afspraak stond gepland om 9.00 uur. Ik moest even van tevoren aanwezig zijn omdat ik bij de apotheek de medicatie moest ophalen. Deze bevindt zich op dezelfde afdeling. Hier kreeg ik drie vierkante doosjes en één smal doosje mee. Al snel werden wij binnen geroepen door een verpleegkundige die ons de prikinstructie gaf. Zij demonstreerde met een demo prikje en een demo huid hoe de prik geplaatst moest worden en noemde de stapjes op. Pak een huidplooi in het gebied onder de navel zonder moedervlek, muggenbult of andere oneffenheden, prik de naald er recht in, spuit de vloeistof in je buik, wacht 5 minuten. Hierna kan je de naald eruit halen. Ik was van tevoren niet zenuwachtig maar toen ik de spuit uit mijn medicijnverpakking(het vierkante doosje) haalde kreeg ik toch wat kriebels. Ik kijk namelijk vaak uit voorzorg weg als ik een injectie krijg, maar dat is moeilijk als je het zelf moet doen 😉 Dit keer mocht ik het zelf proberen en dit zou ook de eerste van velen zijn. Eerst was ik wat onzeker maar al snel zei ik tegen mezelf 'prik 'm erin'! Daar zat hij, in mijn buik. Na de stapjes opgevolgd te hebben, was hij er ook al snel weer uit. Het viel reuze mee en ik wilde nog wel een keer. Nou, 'gelukkig' mag ik dit nog vaak doen, elke ochtend tussen 7.00 en 9.00 uur tot de eicelpunctie. Ik koos voor een vaste tijd om 8.45 uur. De tweede prik deed ik samen met Gerald, thuis op bed. Voor een uitslaper als ik, is dit erg vroeg dus slaap daarna vaak verder. Maar begrijp mij niet verkeerd, ik heb er alles voor over! Ik houd een schema bij waar ik de prikjes op afstreep. Op deze lijst staat ook dat 28 april de laatse pil geslikt moest worden. Ook ben ik 26 april begonnen met het slikken van foliumzuur en vitamine D. Dit werd aangeraden voor de behandeling. Zoals ik al benoemde heb ik ook een smal doosje meegekregen. Hier zit een prik in die net voor de eicelpunctie geplaatst moet worden. Deze spuit kan vergeleken worden met een insulinepen.
Nu is dit schrijf heb ik al twaalf prikjes bij mezelf gezet. Wat mij enorm verrast is dat ik geen bijwerkingen ervaar. De bijwerkingen die benoemd worden zijn vergelijkbaar met overgangsklachten zoals stemmingswisselingen, opvliegers etc. Wel heb ik last van menstruatiebuikpijn, maar dit zal ook komen door de menstruatie die er aan zat te komen. Morgen (7 mei) heb ik opnieuw een afspraak. Ze maken een echo om te zien of de hormonen hun werk doen en te checken of het volgens planning verloopt. Omdat ik geen klachten heb, maakt het mij wel wat nerveus. Gebeurt er wel iets in mijn buik? Zodra alles goed is, krijg ik een tweede injectie erbij met prikinstructies.
Dat is voor nu even afwachten, maar zal jullie hier snel over informeren! Ook zal Gerald binnenkort een blog typen en deze zal ik ook hier plaatsen.
Reacties
Een reactie posten