Ovulatietesten en nog meer hormonen

De telefonische afspraak van 15 juli 14.00 uur werd naar voren geplaatst naar vrijdag 12 juli 14.00 uur. Dat was super fijn, zodat ik niet het hele weekend in spanning zou zitten. Deze week verbleef ik bij mijn moeder in de buurt van Rotterdam, omdat ik nog een week vakantie had. Gerald zou vrijdagmiddag onze kant op komen. Donderdagochtend 11 juli heb ik direct Gerald gebeld en gevraagd of hij eerder kon komen vrijdag. Hij zorgde ervoor dat hij vrijdagochtend vertrok en zo was hij ongeveer 13.00 uur bij mij. 

Vol spanning wachtte wij samen tot rond 14.00 uur de telefoon ging. Het was de fertiliteitsarts. Ze zou maar direct met de deur in huis vallen. Het kan slechter maar ook veel beter, er is één emrbyo overgebleven. Dit wil zeggen dat de andere twee het MD gen hebben. Gerald en ik baalde flink, maar één is beter dan geen en we konden door! Aan de telefoon hebben we direct besproken wat de vervolg stappen zouden zijn. Voor een terugplaatsing moest ik stoppen met de pil en op de 10e dag van mijn menstruatie starten met ovulatietesten. Wanneer de ovulatietest positief was, kon ik zes dagen later al een terugplaatsing krijgen. Als de ovulatietesten niet positief werden, zouden we met hormoontabletten beginnen. De arts, Gerald en ik hoopte dat het gewoon natuurlijk zou komen zodat die hormonen niet nodig zouden zijn. Ik wilde zondag 14 juli direct met de pil stoppen. Hoe eerder, hoe beter dacht ik. 

19 Juli was de eerste dag van mijn menstruatie, dus dit betekent dat ik op 28 juli begon met ovulatietesten. Ik moest 4 dagen 's ochtends(niet met ochtendurine) en 's avonds testen. Als deze test na 4 dagen nog negatief zou zijn, moest ik contact opnemen met het secretariaat en door met testen. De test bleef negatief dus belde ik 1 augustus op. Zij vroeg mij om de dag erna (vrijdag 2 augustus) een foto te sturen via de ziekenhuis app zodat zij konden beoordelen of de test positief genoeg was. Dat was niet het geval en ik kon dezelfde dag nog komen voor een echo. Het baarmoederslijmvlies was in orde, maar met het eiblaasje gebeurde nog niets. Het eiblaasje was 10 milimeter en moet 16 milimeter zijn.  De verpleegkundige vroeg mij vrijdagavond, zaterdag en zondagochtend niet te testen, want dan zou het eiblaasje nog niet op 16 milimeter kunnen zijn. Dit groeit per dag namelijk 1/2 milimeter. Dan zou ik dus op z'n vroegst maandag een positieve ovulatie test hebben en op z'n laatst woensdag.  Voor de zekerheid maakte we voor dinsdag 6 augustus een afspraak omdat ik het fijn vind als het in de gaten wordt gehouden.

4 Augustus 's avonds ben ik weer braaf begonnen met de ovulatietesten tot 6 augustus en ik weer in het ziekenhuis werd verwacht. Slecht nieuws. Het ei blaasje is niet gegroeid en is nog steeds 10 milimeter.. Je kan je voorstellen dat ik aardig van slag was. Ik kreeg inmiddels al twee keer per dag, negen dagen lang een teleurstelling te verwerken. Natuurlijk weet je dat het negatief kan zijn, maar toch hoop je elke ovulatietest dat je twee dikke streepjes ziet en weet dat de volgende stap een terugplaatsing is. Het vraagt zoveel van je, dat je er 24/7 mee bezig bent. Dezelfde dag besloot de verpleegkundige samen met mij te stoppen met de ovulatietesten, zo kreeg ik na deze dagen ook wat rust. Wat ik echt niet wilde gebeurde, ik moest aan de hormoontabetten. Deze tabletten zorgen ervoor dat het proces tot de eisprong wordt overgenomen door hormonen in plaats van dat dit natuurlijk verloopt. De hormonen moest ik twee keer per dag slikken op de eerste dag van mijn volgende menstruatie. Als de menstruatie in de week voor de 26e niet op gang gekomen zou zijn, moest ik weer bellen. Je raadt het al, geen menstuatie dus vrijdag 30 augustus stond er ópnieuw een echo gepland. Telefonisch werd mij al medegedeeld dat wanneer het niet vanzelf zou komen, zou ik met menstruatieopwekkers moeten beginnen. Ik kan mij niet voorstellen dat al deze 'niet natuurlijke' middelen goed voor je zijn. 

Nog nooit eerder ben ik zo blij geweest dat ik ongesteld werd, op 29 augustus. Dit betekende beginnen met hormonen om 8.00 uur 's ochtend en 20.00 uur 's avonds. Ook werd na het door te geven een afspraak ingepland voor 9 september voor, jawel, een echo. Mijn menstruatie was heel hevig. De eerste dagen heb ik eigenlijk geen plannen kunnen maken door hevig bloedverlies en ontzettende buikkrampen. Normaal gesproken heb ik ook vaak last van buikkrampen, maar het hevige bloedverlies kende ik niet. Na drie dagen werd het gelukkig een stuk minder.

9 September ging ik nietsvermoedend naar het ziekenhuis. Een echo en mijn hormoonschema gaf aan dat ik dan een week later opnieuw een echo zou krijgen. Wat er in deze afspraak besproken is, houd ik nog even voor onszelf. Ik denk dat dit wel een goede cliffhanger is. Ik kom bij jullie terug!